Daniël: Hey jongens! Vertel ons allereerst iets over de oprichting, de ontwikkeling en de releases van Seven Steps Of Denial!
Dennis: De band is opgericht door Laurens en ik nadat onze oude band uit elkaar ging. We besloten dat we nog steeds samen muziek zouden maken. Het begin was echter hobbelig en het duurde even voordat we samen een stabiele line-up hadden. Er waren veel bezettingswisselingen. Het was vooral moeilijk om een tweede gitarist te vinden. Omdat we iemand wilden die zowel ritme- als leadgitaar kon spelen. Een extra bonus voor ons is dat Edwin ook wat studio-ervaring op zijn naam heeft staan. Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk was het eindresultaat alle stress 100% waard.
Daniel: Heb je eerder in andere bands gespeeld?
Laurens: We hebben allemaal wel eens een band gehad: Yick speelde in Reviver (progressive metal), Marcel in Ocean's Between (prog) en Dennis and I in Mavis (hardrock) en Anubis (thrash). We hebben dus allemaal verschillende achtergronden, maar daarom hebben we allemaal een ander perspectief. Maar dat maakt de dingen echt interessant.
Daniel: Wat betekent je bandnaam precies? Wat zijn voor jou de zeven stappen van falen?
Yick: We kwamen op de bandnaam omdat we hem steeds veranderden (zeven keer). We zochten wanhopig naar een passende naam. En toen kwam ik een artikel tegen over menselijke emoties en specifiek hoe om te gaan met falen. Hiervoor waren zeven stappen nodig. We hebben toen gestemd tussen die en een paar andere namen, en uiteindelijk hebben we die naam gekozen.
Daniel: Welke bands hebben jou vooral beïnvloed? Iced Earth lijkt er een van te zijn. Of heb ik het mis?
Marcel: Ja, je hebt gelijk! We houden van hun muziek en hun songstructuren. Naast Iced Earth zijn ook Megadeth, Iron Maiden, Dream Theater, Evergrey en Mercenary inbegrepen. Er zijn nog veel meer bands die we leuk vinden, uit allerlei metalgenres, maar de lijst is hier waarschijnlijk te lang.
Daniel: Waar gaan je teksten over? Gaat het alleen om het vervullen van de typische metalclichés of is er een bepaalde boodschap die je ermee wilt overbrengen?
Yick: Onze teksten gaan over alledaagse dingen in het leven; met wat we samen of alleen hebben meegemaakt. We hebben altijd unieke songtitels. Iedereen kan raden waar het over gaat. Hoewel we erg trots zijn op ons eerste album, zijn we al bezig met ons tweede. Het wordt een conceptalbum waarop we de luisteraar willen laten zien hoe we volwassen zijn geworden als band.
Daniel: Als je naar de tracklist van het nieuwe album kijkt, zie je dat alle drie de nummers van je EP “The Pursuit” uit 2011 er ook op staan. Het komt er dus op neer dat er "slechts" elf nieuwe nummers zijn. Hoeveel tijd besteed je aan songwriting? En heb je maar één songwriter of jam je ook samen in de oefenruimte?
Dennis: Het hangt er altijd van af. De meeste nummers komen tot stand wanneer Yick en ik gaan zitten en gitaarideeën opnemen op een drummachine. Dan komt van het een het ander. “Gemini” was Edwins eerste bijdrage. Als we met de rauwe versies de oefenruimte ingaan, brengt iedereen zijn eigen touch mee. Het is mooi om te zien hoe de nummers in de loop van de tijd groeien tot ze eindelijk af zijn. Soms duurt het maar een paar uur, maar soms kan het een paar weken duren. Maar dat hangt echt altijd van het liedje af. Nadat we klaar waren met de opnames wilden we ook kijken wat er gebeurt tijdens jamsessies om beter op elkaar ingespeeld te zijn. We hebben een paar sessies opgenomen en we zijn ervan overtuigd dat ze geweldige nummers kunnen worden. Dit zal echter nog enige tijd duren.
Daniel: Ik denk dat 14 tracks met een speelduur van 65 minuten tegenwoordig veel is voor een album. Tegenwoordig neemt bijna niemand de tijd om een album in zijn geheel te beluisteren dat langer dan een uur duurt. Waarom heb je besloten om alle 14 nummers op het album te zetten? En zijn er onuitgebrachte nummers die (nog) niet zijn overwogen?
Edwin: Het verbaast me een beetje hoeveel ik van "de andere helft" van het album hou. Onze EP-tracks bieden een leuke afwisseling, maar ze zijn symbolisch voor mij omdat ze mijn begin met de band vertegenwoordigen. Sterker nog, drie van de eerste zes nummers zijn eerder opgenomen als demoversies. Die behoren dus tot het verleden, net als de EP. Maar we wilden niet zomaar oude dingen opnieuw opnemen en het album ermee afsluiten. Alle nummers op het album dat we tot nu toe af hadden, zijn nu hier vertegenwoordigd. Wat de onuitgebrachte nummers betreft, zijn er eigenlijk een paar fragmenten die we weer hebben weggegooid omdat we een iets andere richting zijn ingeslagen. Het begon al tijdens de opnames van “From Ashes”. Maar dat hoor je snel op het volgende album. Hoewel we veel harde kritiek hebben gekregen op het soort metal dat we willen spelen, gaan we veel dingen anders doen dan normaal, en dat zal ook zijn weerslag hebben op onze nummers. Voor ons is dat de enige vervulling, en dat is wat we willen delen met het publiek. Nou nee: er waren geen andere nummers die op het album hadden kunnen eindigen; misschien in aangepaste vorm op de volgende cd.
Daniel: Je cd is goed geperst (dus geen cd-r). Hoe ben je in contact gekomen met het label?
Marcel: Sterker nog, het label heeft zelfs contact met ons opgenomen! We hadden onze tweede EP uitgebracht en kort daarna kregen we een aanbod voor een volledig album. De timing was natuurlijk ideaal om ons uit de voeten te maken en onze instrumenten op te pakken. Nu kunnen we eindelijk het eindproduct in onze handen houden. Dat betekent niet dat we een stap achteruit hebben gedaan. We blijven immers nieuw materiaal schrijven. Maar we zijn het nog steeds niet eens over wanneer en hoe deze nummers precies moeten worden uitgebracht.
Daniel: Zoals ik weet, speel je ook live. Hoe belangrijk is het voor jou om op het podium te staan en niet alleen af en toe iets op te nemen in de studio?
Laurens: Live optredens zijn heel belangrijk, want daar bereik je mensen en krijg je feedback. Iedereen die naar een concert gaat, weet dat er een groot verschil is tussen thuis naar de cd luisteren en optreden in een club of op een festival. Het is altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en ze te zien spelen. De meesten van ons gaan ook naar kleine festivals en zien bands die we nog nooit eerder hebben gezien; omdat ze graag live spelen en niet voor het geld. Dat maakt het geheel tot een belevenis.
Daniel: In mei 2013 speelde je in Oer-Erkenschwick in Duitsland samen met Sabiendas, Somewhere In Nowhere en Kenotaph. Hoe ben je in contact gekomen met organisator Jan Moerchen? En wat waren je indrukken van dit kleine dagfestival?
Marcel: Ik ontmoette Jan een paar jaar geleden op een Duits metalfestival. Ik denk dat het op Headbangers Open Air was, daarna kwamen we elkaar steeds weer tegen op andere festivals. Maar het duurde tot december 2012, toen we met onze vrienden van Pictura in Schwerte speelden, om erachter te komen dat Jan zelf ook enkele concerten organiseert. Vanaf dat moment was het slechts een kwestie van tijd voordat we bij een van zijn concerten zouden spelen. Het was echt geweldig om in Oer-Erkenschwick gespeeld te hebben! Ik denk dat Duitsland het beste land is om metalconcerten te geven, omdat ze daar echt van metal houden! Het is geweldig om onze oosterburen te hebben. We kunnen niet wachten om eindelijk terug te komen naar Duitsland!
Daniel: Als iemand je wil boeken voor concerten of festivals, hoe kunnen ze dan contact met je opnemen?
Edwin: We zijn op Facebook, Twitter en ReverbNation. Dit zijn de snelste manieren om ons te bereiken.
Daniel: Welke toekomstplannen heb je met Seven Steps Of Denial? Ben je binnenkort weer in Duitsland? Heb je al iets gepland?
Dennis: Wanneer Duitsland ons wil zien, zullen we er zijn! Definitief! De concerten die we tot nu toe in Duitsland hebben gegeven zijn altijd onze beste geweest. We houden echt van het Duitse publiek! We hebben zelfs vrienden in Duitsland die langskomen als we in Nederland spelen, waar we erg trots op zijn! We zullen er zeker zijn als we de kans krijgen! Vast en zeker! We hebben ons aangemeld voor de Dong Open Air. Ik hoop dat ze ons zullen uitnodigen om daar te spelen. Aan de andere kant zullen we er waarschijnlijk als fans zijn om wat bands te zien. Ons belangrijkste doel in de toekomst zal zijn om live te kunnen spelen en zoveel mogelijk plezier te hebben. En ik hoop ook dat we snel onze nieuwe nummers kunnen opnemen.
Socials